روند بیماری کروپ ( لارنگوتراکئوبرونشیت )

اغلب بیماران شرح حالی از علایمی شبیه سرماخوردگی را میدهند که به شکل آبریزش بینی و تب خفیف بروز میکند . متعاقب این علایم ، سرفه های صدادار و انسداد پیشرونده تنفسی به درجات متفاوت ظاهر میشود که بیشتر در حین دم باعث سرفه پارس مانند و خشن میگردد .طول مدت علایم 3 تا 7 روز است اما تا دو هفته میتواند ادامه یابد .

کروپ یا لارنگوتراکئوبرونشیت در اکثر موارد روند خود بهبود دارد اما در 30%موارد بیماران نیازمند بستری در بیمارستان میشوند و در 5%موارد حمایت از تهویه ریوی توسط لوله گذاری راه هوایی به دلیل انسداد تنفسی باید انجام گردد .

تشخیص و ارزیابی بیمار مبتلا به کروپ ( لارنگوتراکئوبرونشیت)

بیماران بر اساس شرح حال و بررسی های تکمیلی قابل تشخیص هستند . وجود شرح حالی از سرماخوردگی اخیر و شروع سرفه های پارس مانند و کاهش قدرت تنفسی باید شک به این بیماری را بسیار قوی نماید . بین 3% تا 5% از کودکان در طول زندگی خود حداقل یک بار به کروپ مبتلا میشوند .

در ارزیابی های تصویر برداری ، گرافی روبرو و نیمرخ از راه هوایی به خوبی میتواند تنگی ابتدای نای ، در ناحیه زیر حنجره را نشان دهد که طرح اختصاصی
با عنوان steeple sign ایجاد میکند .از برونکوسکوپی در موارد خاص استفاده میشود که التهاب و تنگی راه هوایی را نشان میدهد .

علایم خطر در بیمار مبتلا به کروپ (لارنگوتراکئوبرونشیت)

در مواردی که روند بیماری غیر معمول است باید تشخیص های دیگری را مد نظر داشت و بیمار را جهت ادامه درمان تحت شرایط بیمارستانی در نظر گرفت . این علایم هشدار شامل موارد زیر میشوند :

• شروع علایم بیماری در سن زیر 6 ماه
• طول کشیدن بیماری بیشتر از 7 روز
• وجود تنگی نفس شدید و علایم عصبی
• عدم جوابدهی به درمانهای معمول
• تب شدید و اختلال بلع و آبریزش شدید از دهان
• وجود استریدور دمی و بازدمی و افت اکسیژن خون
• دهیدراتاسیون شدید و حال عمومی بد

در صورت وجود این علایم بیمار مبتلا به کروپ یا لارنگوتراکئوبرونشیت باید بستری شده و بررسی های کاملترین انجام گردد .

تشخیص های افتراقی در کروپ یا لارنگوتراکئوبرونشیت

بیماران مبتلا به کروپ یا لارنگوتراکئوبرونشیت ممکن است تابلویی بسیار شبیه به مشکلات زیر داشته باشند :

• تنگی مادرزادی ساب گلوت
• جسم خارجی دورن راه هوایی
• رفلاکس اسید معده
• لارنگومالاسی اطفال
• پاپیلوم را هوایی
• تراکئیت باکتریال
• التهاب اپیگلوت
• دیفتری
• ادم آلرژیک راه هوایی
• فلج مادرزادی تارهای صوتی
• تنگی های مادرزادی حنجره
• همانژیوم حنجره

درمان بیماری کروپ یا خروسک یا لارنگوتراکئوبرونشیت

در اکثر موارد بیماری خود محدود است و نیاز به اقدامات اضافی ندارد ،اما اگر علایم خطر که قبلا ذکر شد در بیمار رخ دهد ، بستری و اقدامات حمایتی باید مد نظر باشد . استفاده از بخور جهت مرطوب سازی کنترل شده ، کورتیکو استروییدها و اپینفرین در شرایط خاص توصیه شده است .

کاربرد آنتی بیو تیک ها و ضد التهاب ها بسته به مورد متفاوت است . در بیماران دچار اختلال تنفسی و افت اکسیژن خون ، حمایت از راه هوایی با کمک لوله گذاری تنفسی اهمیت دارد .

در موارد شدید گاهی تراکئوستونی جهت ادامه حمایت راه هوایی نیاز میشود . بیماران که روند جوابدهی به درمان در آنها عادی نیست ، نیازمند بررسی های تکمیلی جهت رد سایر تشخیص ها هستند .